استفاده از مواد افرايش دهنده حجم بافتي مناسب براي اصلاح چين و چروک و زيبايي گونه ها و لب ها يکي از آرزوهاي قديمي پزشکان و بيماران بوده است . استفاده از اين مواد قابل تزريق به سال 1997 بر ميگردد . در آن سال کلاژن گاوي براي پر کردن چين و چروک و اصطلاح اسکار به بازار معرفي شد و به تدريج انواع متفاوت کلاژن وارد بازار پزشکي شد . اين ماده که قابل جذب است بعد از سع تا نه ماه از بين مي رفت . عارضه ايجاد شده پس از مصرف اين ماده به ميزان يک تا پنج درصد گزارش شده است. بعضي از مواد تزريقي دايمي يا غير قابل تجزيه است مثل روغن پارافين و سيليکون مايع .
ژل تزريقي زماني موثر است که دائمي باشد . واکنش سنجي نداشته باشد و به خوبي شکل بپذيرد و تزريق آن نيز آسان باشد تجزيه نشود و قابل جذب باشد و احتمال بروز عفونت در آن پايين باشد ارزان بوده و در نهايت در صورت نارضايتي قابل خارج کردن باشد .امروزه اکثر پزشکان از ژل هاي که اسيد هيالورونيک مي باشند استفده مي کنند که هيدروفيل يا آب دوست هستند و در محل تزريق شده آب را به خود جذب کرده و در محل با قي مي مانند و اگر از نظر تکنيک رعايت اصول کافي شوند از عوارض آن همچون عفونت محل تزريق و يا نامتقارن بودن آن در اصلاح خط خنده کاسته مي شود .
توصيه مي شود براي حجم دهندگي لب ها ار رژها و کرم هاي مخصوصي که حجم دهنده لب هستند استفاده شود و براي زيبايي تزريق ژل صورت نگيرد
منبع: الو دکتر