اثرات فیزیولوژیک رادیوفرکانسی

درکل اثرات فيزيولوژيک راديوفرکانسي عبارتند از:
افزايش متابوليسم بافتي.
افزايش Microcirculation .
افزايش درناژ لنفاوي وپاکسازي وحرکت سموم و مواد زائد از موضع .
پاکسازي وحرکت مواد ته نشين شده درعروق ومويرگ هاي موضع تحت درمان.
تحريک فيبروبلاست ها ودر نتيجه کلاژن سازي وجوانتر شدن پوست.

با حرارت ديدن سلول هاي چربي، قطرات سلول هاي چربي از سلول خارج شده وسلول چربي شروع به جمع شدن کرده واز سايز آن کاسته مي شود.اين قطرات چربي به آرامي توسط درناژ(تخليه) لنفاوي از بافت چربي خارج مي شوند. علاوه بر اين ،تحريک فيبروبلاست ها وافزايش کلاژن والاستين موجود در درم سبب افزايش قوام پوست شده ودر نهايت منجر به جمع شدن وکاهش سايز بافت چربي ومحو شدن تدريجي سلوليت مي شود. از طرفي بايد به اين نکته اشاره کرد که بافت چربي به افزايش جريان خون بسيار حساس است.پرخوني ايجاد شده دراثر گرماي سيستم تک قطبي کاتکول آمين هاي محرک ليپوليز را دربافت افزايش داده ومنجر به رها شدن اسيدهاي چرب آزاد به جريان خون مي گردد.همچنين به علت افزايش دما، تري گليسريدها نيز از سلول هاي چربي آزاد شده وتوسط آنزيم ليپوپروتئين ليپاز به اسيدهاي چرب وگليسرول تجزيه مي شوند.اسيدهاي چرب آزاد با اتصال به آلبومين به کبد منتقل مي شوند ؛گليسرول نيز توسط مايع ميان بافتي وجريان خون به کبد انتقال مي يابد .به طور کلي دستگاه راديوفرکانسي با 3مکانيسم باعث بهبود سلوليت ورفع چربي هاي موضعي مي گردد:

1- ايجاد گرما در درم عمقي،پروليفراسيون فيبروبلاست ها وافزايش ساخت کلاژن هاي جديد همراه با تغيير ساختار کلاژن هاي قديمي وبالطبع افزايش تون والاستيسيتي عضلات موضع تحت درمان.

2- حل اسيدهاي چرب وتحريک Apoptosis سلول هاي چربي وتخريب آن ها در اثر انرژي گرمايي.

3- افزايش درناژ لنفاوي وجريان خون موضعي با ايجاد انبساط عروقي وپرخوني در منطقه درمان.

سيستم هاي RF بر اساس تعداد الکترودهاي مورد استفاده نام گذاري مي شوند که عبارتند از : منوپلار(تک قطبي)، باي پلار(2قطبي)، تري پلار يا مولتي پلار . امواج توليد شده درسيستم هاي راديوفرکانسي در پزشکي از طريق الکترودهايي که به دو صورت خازني وغير خازني هستند به بافت هدف تابانده مي شوند . الکترودهاي خازني در سيستم هاي منوپلار مورد استفاده قرار مي گيرند.امواج در سيستم منوپلار تا عمق 20 ميليمتري پوست نفوذ مي کنند وبه بافت چربي وسلوليت مي رسند.گرم شدن اين بافت هاي عمقي پوست سبب بهبود جريان خون موضعي وافزايش شکستن بافت فيبروز شده وبا افزايش بازجذب ودرناژ مايعات احتباس شده و توکسين هاي (سموم) تجمع يافته، از ادم(ورم) بافت کاسته مي شود.عمق نفوذ موثر جريان راديوفرکانسي در سيستم هاي منوپلار از طريق تنظيم فرکانس جريان کنترل مي گردد.هرچه فرکانس پايينتر باشد عمق نفوذ بيشتر مي شود.بنابراين براي توده هاي حجيم چربي از فرکانس هاي پايينتر وبراي مناطق با توده هاي چربي کمتر از فرکانس بالاتر استفاده مي شود .